Luilakplek

Het is onvoorstelbaar wat de Siciliaanse overheid al niet doet voor de camperaar. Men richt bijvoorbeeld speciale ‘luilakplekken’ in. We geven een korte omschrijving, maar doen er voor de lezer met wat minder inlevingsvermogen een foto (‘Marzamemi-luilakplek’) en een filmpje (met dezelfde titel) bij.
Een Siciliaanse luilakplek bevindt zich meestal aan zee of biedt, in het slechtste geval, uitzicht op zee. De camper staat zuiver horizontaal, zodat de camperaar tijdens de siësta niet uit het bed kan glijden. Rondom bevinden zich bloemen en deze bloemen bloeien daadwerkelijk! Op de achtergrond staan cactussen, meestal in de vorm van een cactusbos. Men, dat wil zeggen de Siciliaanse overheid, heeft in fluitende vogels voorzien die de verwende camperaar boven het geruis van de zee uithoort. En, als klap op de vuurpijl, heeft men, geheel passend in het plaatje, als het ware en passant twee matrassen neergelegd (zie filmpje ‘Marzamemi-matrassen’), waarop, als het binnenin de camper te warm is, de gebruiker van de luilakplek, het bruine lijf kan neervlijen.

Vandaag maken wij gebruik van vooromschreven luilakplek. Maar eerst worden we, zoals elke ochtend gelukkig (!), wakker. In de haven van Portopalo di Capo Passero. We hebben vannacht wat minder goed geslapen, want, dat blijkt ons nu, vissen voor je brood doe je voornamelijk in de nacht. Dus worden er vanaf één uur ’s nachts tot een uurtje of drie pruttelende buitenboordmotortjes gestart – de vissers varen met kleine bootjes naar de grotere schuit die al buitengaats is – en is het een heen en weer gejakker van oude Fiatjes in diverse staten van ontbinding. Ook deze Fiatjes hebben, veelal doorgeroeste, portieren en die maken, geloof het of niet, herrie.
Toch zijn we niet chagrijnig want er wacht een nieuwe, fraaie dag. Bovendien moeten we boodschappen doen (Jaap’s favoriete werkje), we willen naar het, van de week ontdekte, luilakplekje en we gaan vanavond eten bij agriturismo ‘Tre Rose’ (voor de niet Italianen onder ons: dat betekent ‘Drie Rozen’), op aanraden van onze vinoloog (zie gisteren).

In Portopalo di Capo Passero-stad drinken we eerst een bakkie bij ons, nu al, vaste koffieadres. Anneke heeft 50-cents-euromuntjes gespaard en we maken het helemaal door ze aan de eigenaar van het barbanketbakkerijrestaurant aan te bieden. Vlakbij is de Sisa-supermercato. Zalig, zo’n supermarkt met smalle looppaden, tot aan het plafond reikende rekken en personeel met gevoel voor service. Binnen de kortst mogelijke tijd maken we ons populair, want die Duitsers blijken Nederlanders te zijn en de charmante helft van het stel spreekt Italiaans! En als ook nog blijkt dat de Olandese al die boodschappen per fiets vervoeren, dan maak je jezelf onsterfelijk, zo lijkt het.

Terug naar de camper, maar eerst nog wat lekkers kopen bij onze euro-afnemer. Dan een stukkie fietsen voor nog een paar mooie foto’s (vinden we zelf) en vervolgens verlaten we de haven en dreutelen naar de luilakplek. We luieren tot een uurtje of vijf en rijden dan naar de haven van Marzamemi om water te tanken. Dat vlot niet erg want: trage kraan en we kunnen er geen slang aan of gieter onder kwijt. Dus rijden we vast naar ons eetadres, immers, de eigenaar heeft ons, eerder deze week, gezegd dat we bij hem op het terrein kunnen bivakkeren. We melden ons dus bij diezelfde eigenaar en, desgevraagd, blijkt dat hij ons kan en wil voorzien van water. Dus staan we nu, met volle watertank en lege maag te wachten tot we ons kunnen storten op een heerlijke, typisch-Siciliaanse maaltijd. Morgen meer.

N.B. er zijn twee video's te bekijken! De vorige is verwijderd wegens contractafspraken met de producent.