Marina di Modica

Zoals gemeld bivakkeren we in Marina di Modica. We staan daar op een plein met aan onze linkerkant camperende Italianen, daarnaast Duitsers, dan weer Italianen en aan het eind van het plein een Italiaanse meneer van 92 (ook camperaar!). Uiteraard heb je contact met je medecamperaars. Niet zozeer voor het voeren van beschouwende of politiek getinte gesprekken, maar meer over wat er zoal te zien is, wat goeie camperplaatsen zijn en soms krijg je advies over het bereiden van artisjokken (zie zijspoor 11), zoals Anneke vandaag van een sympathieke Italiaanse

We hebben vandaag overigens gefietst. Slechts een afstandje van twintig kilometer, maar toch. Zoals al eerder aangegeven: fietsen in Italië is een hele opgave en op Sicilië een crime! Maar vandaag ging het goed, al reden we een stuk op de vierbaansweg (kon niet anders). Het was de moeite waard, want Anneke’s kapsel is gerestaureerd en nou ziet ze er weer uit als vanouds. Bovendien hebben we lekker geluncht bij een eenvoudig, maar prima tentje (’s was er druk bezet met Italianen en dat is meestal een goed teken).

Zijspoor 11: Sicilaanse sinaasappels.
In onze camper staat altijd een goed gevulde fruit’mand’ op tafel. We eten nou eenmaal graag en veel fruit. Immers, een oud-Nederlands rijmpje zegt al eeuwen:
‘Ter voorkoming van een rimpelhuid
Eet je natuurlijk elke dag veel vers fruit!’

Sinds we op Sicilië zijn is de ‘mand’ gevuld met Siciliaanse sinaasappels. Daar hebben we zo onze redenen voor. In de eerste plaats kopen en eten we so wie so graag sinaasappels omdat een ander oud-Nederlands rijmpje zegt:
‘Je staat echt, zonder overdrijving, paf
Van wat een sinaasappel per dag niet vermag!’

En we eten Siciliaanse sinaasappels omdat deze honderd maal lekkerder zijn dan die Spaanse snelteeltballen, maar vooral omdat ze meestentijds worden aangeboden door hele vriendelijke Siciliaanse sinaasappelboertjes. Vaak staan de goedgevulde kratjes achterop een carello (= gemotoriseerd driewielervoertuig met laadbakje), vergezeld van enkele andere (dag)verse producten. De kratjes hebben een kop van sinaasappels, zodat je al van verre kunt zien waarvan je straks kunt smullen. Het boertje van vandaag – we noemen ‘m voor het gemak Filipo (naar Flipje Tiel) - springt monter uit zijn pruttelende carello en kijkt ons verwachtingsvol aan. ‘Wij willen Siciliaanse sinaasappels!’ roepen we, als betrof het een demonstratie. Filipo noemt de prijs: 80 eurocent per kilo en grootmoedig bestellen we vier kilo. Men weegt hier niet, maar schat het gewicht en wij schatten dat Filipo zeker vijf kilo in de witte plastic tas stopt. Als toegift nemen we artisjokken van Filipo, want lazen we laatst niet in een boek met oud-Nederlandse rijmpjes:
‘Neem eens per week een mooie portie artisjok
En je staat de volgende ochtend gezond weer op!’

Dank je wel, Filipo.