Op de camping (22 maart)

De zon schijnt als we wakker worden. Hij is dan wel niet de koperen ploert, zoals Stijn Streuvels beschrijft, maar de warmte is aangenaam en hij staat bovendien aan een prachig-blauwe hemel. We leggen de circa 30 kilometer naar Punta Bracetto op ons gemakkie af.
Het landschap bestaat nog steeds uit tuinbouwbouwsels (zie ‘van Caltagirone naar Scoglitti’), waardoor alles wit glinstert in het zonlicht en er van grasgroen of bloemetjesgeel niets te zien is. We troosten ons met de gedachte dat het werk oplevert voor het eiland, want zo breed hebben de mensen het hier niet.

Nu staan we op camping Scarabeo. Voor slechts één dag en één nacht en daar zijn we blij om. Wij proberen campings zoveel mogelijk te mijden. Immers, je koopt geen camper om vervolgens voor een periode van drie of meer weken op een camping te gaan staan, op een speciale, voor campers bestemde, plek, bovenop buurmancamperaar, ingesloten door haagjes of miniboompjes, voor een veel te hoge prijs (want als camperaar betaal je vaak meer), met de geur van de barbecue van je rechterbuur in je neus en later in de avond het tv-geluid van de linkerbuur in je oren… Maar een enkele keer mòèt je wel naar een camping. Bijvoorbeeld als de wasmand vol is of je kleding verdacht begint te geuren. Dus, zoals gezegd: staan we nu op camping Scarabeo, ‘aan’ zee.

Campingeigenaren zeggen in hun folder heel gemakkelijk dat je ‘aan’ zee staat. ‘Aan’ zee is in onze ogen min of meer ‘in’ zee. Voor de eigenaren van een camping is ‘aan’ zee per definitie niet ‘aan’ zee, maar tussen de 100 tot 1000 meter verwijderd ‘van’ zee. ‘Aan’ zee betekent dus dat je altijd een eind(je) moet lopen met je strandstoelen, strandtafel, strandlakens, strandtentje, strandkleding, strandbal, strandparasol, koffie, thee, cola, koud biertje, broodje, boek en wat dies meer zij.
‘Ruime’ plaatsen staat ook in de folder. Inderdaad, ‘ruime’ plaatsen voor een èènpersoons sheltertje, maar als camperaar moet je toch behoorlijk je best doen om je huisje op wielen op de plek te krijgen en nog plaats voor je campingstoelen en –tafel te vinden ook.

Voor de rest niks dan lof voor camping Scarabeo: onsiciliaans schoon, eigen toilet en wastafel, rietmat boven je bedoeninkje zodat je niet verbrandt (als het echt seizoen is), vriendelijke behandeling, enzovoort. En, je komt hier Nederlanders tegen. Voor het eerst zo lang we onderweg zijn. Soestenaars gelukkig, want Soestenaars zijn een vriendelijk volkje.

Morgen, rond tien uur, verlaten we camping Scarabeo. Tegen de avond zoeken we dan ons eigen ‘parkje’ of eigen strandje, zonder heggetjes of boompjes, met heel veel ruimte om ons heen en… aan zee! (Voor ingewijden: moeten we helaas wel weer op zoek naar trekpleisterbrievenbussen, maar dat is niet echt een probleem op Sicilië).