Van Bovo Marina via Valle dei Tempi naar Marina di

Omdat de zon zo lekker scheen, gisteren, zijn we nog een dag blijven hangen in Bovo Marina. Wel nog een wandeling langs het strand gemaakt, maar voor de rest van de dag: lezen, puzzelen, koffie, thee, eten, drinken, lezen, rummikub, slapen.

Vandaag, de 17e maart, rijden we vroeg weg uit Bovo Marina. We tappen onderweg water (heel Sicilie is volgeplempt met kranen) en parkeren om circa negen uur de camper op het parkeerterrein van de Vallei van de Tempels, bij Agrigento. De zon schijnt al volop. We kopen een kaartje en zijn wat verbaasd als we voor één eurootje per persoon naar binnen mogen. Het blijkt vandaag een feestdag te zijn en ‘dus’ worden we getrakteerd. Grazie Italia!

De Vallei van de Tempels is heerlijk! Omdat de zon volop schijnt. Jazeker. Omdat de hemel prachtig en ombewolkt blauw is. Ja, dat ook. Maar vooral omdat er bijvoorbeeld de op een na best bewaarde tempel ter wereld, de tempel van Concordia, staat te pronken! En ook de tempel van Hera mag er zijn. En nog veel meer mooie resten van de toenmalige beschaving. Maar ook omdat een heldere geest heeft bedacht dat de fantastische beelden van Igor Mitoraj het hier best eens goed zouden kunnen doen. En die man of vrouw heeft gelijk, vinden wij. We drinken een kop koffie, natuurlijk en lessen onze dorst met het sap van de lekkerste en sappigste sinaasappels van Europa, dames en heren! Siciliaanse sinaasappels, dus!!

Als twee Tempelvegers (straatvegers, maar dan gespecialiseerd in tempels) Jaap’s camera zien, vragen ze of we een foto van ze willen maken. Natuurlijk willen we dat en trots poseren de mannen voor de Canon. We noteren hun naam en adres en beloven uitdrukkelijk dat we de foto zullen sturen.

We staan nog een keertje bij de souvenirkraam bij de uitgang stil en ontdekken een prachtige vaas (handbeschilderd). We vragen wat ie mag kosten en vinden de prijs niet tegenvallen. In de camper bekijken we het kleinood nog ‘s. Prima aanschaf en een mooie herinnering van de Vallei van de Tempels.

Op ons gemak (een woord dat de lezers vaak zullen zijn tegengekomen, maar waarom ook zou je je haasten als er geen reden voor is?) rijden we naar de kust en belanden uiteindelijk op een prachtige plek in Marina di Palma. We installeren ons in ons eigen parkje en genieten tot laat in de middag van het uitzicht. Het leven is niet mooi, maar verrukkelijk!

Zijspoor 7: Jaap’s zakje
De rechtgeaarde en trotse bezitter van een digitale kleinbeeldcamera (van bijvoorbeeld het merk Canon) bergt die camera op in een originele Canoncameratas, als hij ‘m niet gebruikt. Dat geeft allure en doet de passant denken: ‘Ah, ik heb hier te doen met een fotograaf! Weliswaar een AmateurFotograaf (hierna AF), maar een vakman op zijn hobbygebied’ en de passant kijkt bewonderend naar hoe de AF de Canon behendig uit de luxe Canontas haalt en hoe de AF vervolgens op de grond knielt om de speciale lens op een geel bloemetje te kunnen richten.
Jaap heeft geen Canoncameratas. Jaap heeft een zakje. Een door Anneke, met veel geduld, in elkaar gepunnikt zakje. Zilverkleurig aan de buitenkant en aan de binnenkant bekleed met donsachtig materiaal. Het zakje is voorzien van twee touwtjes waarmee je het in één keer kunt dichttrekken. Het zakje is te groot voor de camera. Eigenlijk zou je het zakje beter een ZAK kunnen noemen, maar dan werd de titel van dit zijspoor welk erg dubbelzinnig. Omdat het zakje groot is, kan Jaap de camera er gewoon in laten zakken, zonder gepiel en gepruts. Bovendien past ook de telelens er in en dat is reuze handig.

Vandaag was er paniek. Jaap was druk met fotograferen en had het zakje in zijn zak gedaan. Opeens ontdekte hij dat het zakje niet meer uit zijn broekzak bungelde. Verloren. Geloof het of niet: hij is twee keer de hele route afgelopen om het geliefde voorwerp terug te vinden. Ten einde raad vroeg Anneke (die erg trots was op het zakje) aan een groep jongelui of zij Jaap’s zakje misschien hadden gezien. En wat bleek? Een schat van een meisje had het zakje gevonden en op een bankje gelegd. En het lag er nog steeds!
Het leven is niet mooi, maar verrukkelijk!