Selinunte

Gisteren kwamen we aan het eind van de middag in Selinunte aan. We draaiden een parkeerterrein in het centrum van het dorp op. De plek beviel ons meteen en dus besloten we er de nacht door te brengen. Gemakkelijk, want vlakbij zijn de archeologische opgravingen waarvoor we Selinunte hebben uitgekozen.

We worden gewekt door de zon die via het bovenraam ons bed verlicht en verwarmd. Dat mocht ook wel, na die bewolkte, frisse en soms druilerige dagen, vinden we. We staan monter op om na het ontbijt de rugzak te vullen met frisdranken, Siciliaanse sinaasappels en een paar broodjes. (Kan iemand ons trouwens vertellen waarom wij in Nederland die Spaanse, kunstmatig gekleurde, hoogglanzende imitatiesinaasappels eten…?)

We lopen naar het terrein van de archeologische opgravingen, want dat is vlakbij. Anneke koopt kaartjes -Jaap mag, als 65-plusser voor niente (= niks) naar binnen! – en even later is het genieten geblazen. Immers, er zijn heel weinig mensen, de zon schijnt volop en de tempels zijn prachtig (zie Selinuinte-info). We nemen er ons gemak van en zijn pas een flink aantal uren later terug bij de camper.

We rijden in oostelijke richting verder want zo’n 40 kilometer verderop ligt Sciacca en die stad lijkt ons, gezien de beschrijving in ons Sicilië-boeken, voldoende de moeite waard om er aan te leggen. We rijden er via prachtige, min of meer alternatieve, route naar toe en parrkeren de camper in het havengebied, aan het water. Een prachtige plek.
Daar raken we in gesprek met een Duits echtpaar dat al vier maanden onderweg is in/op Italilë/Sicilië. Aardige Leute die een aardig mondje Duits spreken, dus dat is mooi meegenomen. Anneke doet samen met Gnädige Frau boodschapjes in de naburige supermarkt en daarna kan er gegeten worden. Wonderlijk, zo lekker als hier alles smaakt.

Autotootje
We konden het niet laten de foto van het autootje bij te voegen. Het stond voor een winkel in Selinunte. De man die het beschilderd had was binnen bezig met het beschilderen van souvenirs.

Selinunte – info.
Selinunte, de meest westelijk gelegen Griekse stad op de zuidkust van Sicilië, is de Italiaanse naam voor de Oudgriekse stad Selinous (eio; in het Latijn Selinus). Selinous lag ongeveer 80 km ten westen van Akragas (Agrigento) en werd rond 650 v.Chr. (of was het 630?) gesticht door een groepje kolonisten uit Megara Hyblaea, volgens de overlevering aangevoerd door een zekere Pammilu. Selinus dankt haar naam aan de wilde selderij (apium graveolens), een plant die in de omgeving veel voorkwam en ook op de munten van de stad werd afgebeeld.

Tijdens de eerste 150 jaren van haar bestaan raakte de stad herhaaldelijk betrokken bij conflicten, zowel met de noorderbuur Segesta als met Carthago. In de Slag bij Himera (in 480 v.Chr.) stond Selinus nog - als enige Griekse stad - aan de zijde van Carthago, maar werd toch in 409 door de Carthagers verwoest. Een deel van de ca. 25.000 inwoners werd toen als slaaf verkocht. Ook al werden de stadsmuren kort daarop herbouwd, toch was de historische rol van Selinus uitgespeeld. Nadat het in 250 opnieuw door de Carthagers was aangevallen bleef het als een onbeduidende plaats voortbestaan.

De antieke stad kon pas in de 16e eeuw geïdentificeerd worden. Opgravingen sinds het einde van de 19e eeuw hebben er onder meer belangrijke resten van zes grote Dorische tempels aan het licht gebracht, daterend van de 7e tot de 5e eeuw v.Chr. Een aantal metopen hiervan zijn kunsthistorisch gesproken erg waardevol, en bevinden nu in het Museo Nazionale Archeologico van Palermo. Vooral de zgn. Tempel E uit ± 460 v.Chr., mogelijk gewijd aan de godin Hera, is in de 20e eeuw gedeeltelijk gerestaureerd en maakt grote indruk.