Nachtvlucht en zondagsrust

Als we terugkomen uit ristorante ‘baby luna’, waait het nog steviger dan toen we het restaurant binnen gingen. We vinden het niet prettig die harde wind, want, dat weten we uit ervaring, in een schommelende camper is het slecht slapen. Maar als we zien dat er nog drie campers in het havengebied staan, besluiten we toch te blijven. Anneke en Jaap Stavast laten zich natuurlijk niet kennen. Dus lezen we al schommelende, nemen al springende nog een wijntje en gaan dan te bed om, te proberen, al stuiterende, de slaap te vatten. Jaap lukt dat wonderwel, maar die mafkees slaapt zelfs tijdens het spitsuur op de A-12 en nog staande ook. Anneke krijgt de slaap niet te pakken. En omdat ze vindt dat de camper wel erg staat te bonken en te horten maakt ze rond 01.00 uur Japie Maf wakker. Niet alleen daarom, trouwens. Er is ook met een voorwerp naar de camper gegooid door…? We zijn het er al gauw over eens dat het verstandiger is om dit stormoord te verlaten. Trouwens, de andere camperaars hebben het al opgegeven. Dus wordt het bed naar boven beklapt en draaien we de stoelen in rijstand. Een minuut of tien later verlaten we nachtelijk Mazala del Vallo. Een kwartier daarna of zo rijden we een parkeerplaats op. Het is er stikdonker, maar we staan in de luwte en dat is wel zo prettig. Even later liggen we, lepeltjesgewijs, weer in ons heerlijke bed. Nu werkt de wind slaapverwekkend en dat heeft effect.

Het is niet bepaald aangenaam buiten, zo blijkt als we wakker worden. Het waait nog steeds erg hard, het regent en het is nevelachtig. Dus duurt het ontbijt wat langer en het koffie-uurtje vermenigvuldigen we met twee. Als de wind wat gaat liggen, rijden we naar Tre Fontane dat aan zee ligt. Je staat daar, zegt men, bijna in het water, bij wijze van spreken. Jammer dan, blijkt bij een verkenning te voet: dopor de harde wind heeft het strandzand duin, na duin, na duin gevormd. En het is te linke soep te proberen die duinen met de camper te nemen. Dus gaan we bij een (gesloten) zwembad staan, opnieuw in de luwte, want de wind is toch weer wat aangetrokken. Hebben we vandaag mooi de gelegenheid ons boek uit te lezen.
Tegen het eind van de middag besluiten we toch maar alvast naar Selinunte te rijden omdat we ons hebben voorgenomen de opgravingen aldaar te bekijken. Dan ontdekt Anneke dat er inderdaad een deuk in de camperdeur zit. Toch geraakt dus, afgelopen nacht.

Zijspoor 5: Zondag – mannendag (door Jaap)
Rij op een willekeurige zondagmorgen door een Siciliaans dorp of stad(je) en je denkt dat je in een of ander Afrikaans (moslim)land bent. Op straat zie je slechts mannen, alleen of in groepjes bij elkaar. In de bars en tabbacchi alleen mannen. Ze praten met elkaar, roken een sigaret, drinken een espresso en er wordt luidkeels gelachen. Je ziet geen vrouwen. Niet een. Geen meisjes. Geen. Waar die zijn?
Wel, Nederlandse dames en meisjes… die zijn thuis, aan het aanrecht. En wat doen ze daar? KOKEN! Lekker en uitgebreid koken! Voor de mannen die hartstikke druk zijn met praten, een sigaretje roken, een espressootje drinken! De vrouwen bereiden het maal voor.
En als mannie straks thuiskomt, dan is de tafel gedekt, ruikt het lekker, is de wijnfles ontkurkt en schept moeder de vrouw heerlijke pasta op de borden. Ze glimlacht er bij. Van vreugde om wat ze heeft gebrouwen en uit liefde voor haar echtgenoot, wiens liefde niet alleen door de maag gaat, merkt ze, als hij haar even in de billen knijpt.