Mazara del Vallo

In het Sicilië-boek staat over Mazara del Vallo: ‘een stad die niet zozeer bezienswaardigheden, maar wel sfeer heeft’. En dat klopt. We zijn een kilometer of tien verwijderd van waar we gisteren geluierd hebben. Dat hadden we vandaag ook willen doen: lezen in de zon. En de zon is er, maar ook een zodanige wind dat buiten zitten niet verstandig zou zijn. Dus lòpen we buiten, in Mazara del Vallo. Lopen is het eigenlijk niet, meer slenteren en uitkijken naar een restaurant(je), natuurlijk.

In hetzelfde Sicilië-boek hebben we kunnen lezen dat ‘baby luna’ (rare naam) een druk en goed visrestaurant is en wat blijkt? Als Anneke een vriendelijke Italiaan (daar wonen er veel van in dit land) vraagt naar een aan te bevelen restaurant, gidst hij ons rechtstreeks naar ‘baby luna’! We reserveren meteen bij de al even vriendelijke eigenaar (?) en bedanken onze ‘gids’ voor de tip en de moeite. Zo, dat is geregeld. Vanavond lekkere vis eten in een, zo op het eerste oog, sfeervol restaurant(je).

De siësta brengen we door in de camper wegens de, nog steeds, stevige wind. Daarna opnieuw Mazara in, maar nu via een routekaart van de Italiaanse VVV. Daardoor ontdekken we dat er hier en daar behoorlijk met de restauratiehamer tekeer is gegaan en dat levert leuke kiekjes op. Tijdens deze – tweede - wandeling hebben we de gelegenheid bij twee musea en twee kerken binnen te lopen omdat de deuren, in tegenstelling tot die ochtend, nu wèl uitnodigend open staan. Aan het eind van de middag lopen we terug naar de camper. In de haven moeten we zelfs een beetje krom lopen, zo hard waait het.

Het Sicilië-boek had gelijk: ‘baby luna’ is druk, goed en erg gezellig. We zitten aan een tafeltje voor vier met achter ons twee oude Scilianen, opzij twee echtparen en tegenover ons twee gezinnen met, in totaal, vier koters. De bediening is vlot en attent, de wijn prima en niet duur en de scampi’s zijn uitstekend. Waarmee niet gezegd is dat de andere gerechten minder goed zouden zijn. We laten het ons smaken en vermaken ons bovendien prima. Met elkaar en met kijken naar alles wat er rondom onze tafel gebeurt. Hier geen gedoe of interessantdoenerij. In ‘baby luna’ is iedereen zichzelf. En dus mogen de koters met patat knoeien en brokjes pizza van elkaars bord jatten. Geen punt in ‘baby luna’. Geen punt in heel Italië.

Zijspoor 4: caffè in Italia
Wij Nederlanders denken dat Italianen aan de lopende band cappuccino slurpen. Niets is minder waar. Bestel in een bar of tabbacchi cappuccino en de barman weet: dat is een straniero (vreemdeling). Buitenlanders drinken cappuccino, Italianen houden van steviger spul. En des te zuidelijker je komt, des te sterker de koffie die men drinkt. Dat is te zeggen, de lokale Italiaan. Espresso! dat drinken de Italianen en ook de Sicilianen; de mannen zeker. In van die kleine kopjes. Met een grote lepel, dat wel. En, veel suiker. Dat ook. Glaasje water erbij? Soms wel, soms niet. Likeurtje ernaast? Soms wel, soms niet. Het roeren gebeurt zorgvuldig en langdurig en intussen pràten de Italiaanse espressodrinkers. Uitgebreid. Over mannenzaken: voetbal, vrouwen, politiek en de laatste tijd weer veel over Bunga Bunga (de ‘heer’ Berlusconi). Dan gaat het kopje naar de, ietwat getuite, mond en er volgt een klein slurpje. Genot is af te lezen van het gelaat van de espressofan. Wij genieten ook: van wat we zien en horen en… van onze heerlijke cappuccino!