Genieten en griezelen.

Het is woensdag en na een min of meer gedwongen rustdag, vanwege griepachtige verschijnselen bij het zwakke geslacht, stappen we om circa acht uur in de bus om naar Monreale te pendelen. We gaan vroeg omdat we bang zijn op de koppen te kunnen lopen als we aan de late kant zouden zijn. De busrit erheen verloopt met horten en stoten (vertraging, langzame rit wegens motorproblemen), maar we zijn er toch vroeg genoeg om meteen de kathedraal binnen te kunnen. Inderdaad, er is nog weinig publiek.

We overdrijven niet als we beweren dat we veel, heel veel aan God, Allah en Maria gewijde gebouwen hebben gezien, maar deze kathedraal is van een ongekende en onvergelijkbare schoonheid! We lopen rond, gaan zitten om stil te genieten van wat we zien. Weer rondlopen en weer zitten. Kijken, ooh’en en aah’en en hand voor de mond van bewondering en verwondering. Die Willem II moet postuum nog een lintje hebben, vinden wij. Hij heeft er toch maar mooi voor gezorgd dat wij circa 820 na (bouw)datum kunnen genieten van alles wat hij heeft betaald! [zie ook Monreale (info)]

We duiken een kleine bar binnen en bestellen koffie met wat lekkers. Er volgt een gesprekje over Nederland, Zwolle (barkeeper’s voetbalclub speelt in dezelfde klasse als Zwolle) en over het weer, uiteraard. Ze stellen het op prijs dat we zo lang op Sicilië zullen zijn (dat horen we trouwens heel vaak). En wij stellen hullie gastvrijheid op prijs en de heerlijke koffie met lekkers en de (lage) prijs van al die lekkerheden!

Het Convento dei Cappuccini: de catacomben.
Toen we in een boek over Sicilië lazen: ‘In de galerijen van de catacomben van het kapucijnenklooster kunt u zien hoe 8000 overledenen een laatste rustplaats hebben gekregen; velen hangen gekleed aan de muren en lijken de bezoekers toe te grijnzen’, noteerden we meteen naam en adres op ons prioriteitenlijstje.
We betalen de entree en lopen een trap af, een lange onderaardse gang door en komen dan in de catacomben, waar zich de dodengalerijen bevinden. Het is een rare gewaarwording, dat moet gezegd worden. Het is echt zo: zover je oog reikt, hangen en ‘staan’ in lange gangen doden: gemummificeerde lichamen. Gekleed, dat wel. Er zijn er ook die liggen, op hun gemak, zeg maar. Een enkeling heeft er de pest over in dat ie dood is, want die kijkt chagrijnig. Maar de meeste lachen. Grijnzen is een beter woord, want de monden zijn tandeloos (gebrek aan tandartsen?). We lezen data: 1820, 1853, 1726… en namen en ontdekken dat zich in elke gang een ander soort doden bevindt: mannen, vrouwen, geestelijken, kinderen, adel, enzovoort. Er zijn veel geestelijken, valt ons op en ze vormen groepjes. Alsof ze straks een potje willen klaverjassen, of gezamenlijk een mis willen opdragen. Lacherig, maar toch ook onder de indruk verlaten we de catacomben. Het is er koud, maar buiten schijnt de zon gelukkig volop.

Monreale (info)
De kathedraal in Monreale (even buiten Palermo) is het summum van de Arabisch-Normandische bouwkunst. Rond 1180 liet Willen II het gebedshuis en het benedictijnenklooster bouwen op een heuvel. De aan de Hemelvaart van Maria gewijde kathedraal is op het eerste gezicht niet ontzagwekkend, maar de details zijn prachtig.
Monreale trok ambachtslui uit Perzië, Afrika, Azië, Griekenland, Venetë, Pisa en de Provence. Het gouden interieur is een combinatie van het Arabische gevoel voor omvang en Byzantijnse allure. De gerestaureerde
Mozaïeeken zijn absoluut uniek in hun soort, Ze tonen de Normandische toewijding tot het christendom, zoals de Hemelvaart van de Maagd, de droom van Jacob en Petrus en Paulus. De hele reeks vormt een bibbia pauperum, een armenbijbel. Komt dat zien, komt dat zien!

Convento dei Cappuccini – de catacomben (info)
Aan de Via Cappuccini vind je het Convento dei Cappuccini (kapucijnenklooster) met z’n lugubere catacomben. Vanaf de 16e eeuw tot 1881 werden hier de lichamen van belangrijke personen gemummificeerd: geestelijken, edelen, advocaten en de bourgeoisie wilden voor het nageslacht ‘bewaard blijven’. In de galerijen hebben 8000 overledenen een laatste rustplaats gekregen. Velen hangen gekleed aan de muren en lijken de bezoekers toe te grijnzen.