Bologna

Een aantal jaren geleden werden we verliefd op Bologna. Hoe lang geleden dat weten we niet goed meer, want liefde maakt niet alleen blind, maar doet ook de tijd vergeten, denken wij. Dus gaan we vandaag, donderdag 24 februari, opnieuw deze prachtige stad in. We laten ons per bus naar de binnenstad vervoeren en verheugen ons tijdens de rit al op het flaneren, wandelen, slenteren onder de kilometers loggia’s, waarin Bologna min of meer uniek is. Loggia’s overigens zijn overdekte galerijen of arcaden die minstens aan één zijde open zijn. Ze kunnen op zichzelf staan of een deel van een gebouw vormen. In Bologna is het laatste het geval en in die gebouwen zijn vooral winkels gevestigd. Prachtige winkels met prachtige spullen die voor prachtige bedragen te koop zijn.

We zijn niet van plan kerken, musea en dergelijke te bezoeken, immers dat deden we al eens. Nee, gewoon lekker slenteren en kijken en genieten van de blauwe hemel, de zon, de stad, de sfeer en het flaneren onder de loggia's. Uit de wijze waarop de Bolognezen gekleed gaan moeten we opmaken dat het koud is, maar wij merken er niets van. We zijn immers in Bologna en dat maakt je warm van binnen.

De suppoost
Anneke trekt opeens aan Jaap’s mouw. We staan bij een gebouw waarin zich de bibliotheek bevindt en, als we de trap opkijken waarlangs je naar boven moet om binnen te komen, zien we prachtig beschilderde bogen en plafonds. We lopen, vlak onder de hemelse plafonds, naar boven en komen in een werkelijk schitterende, rondlopende galerij die langs de wanden en bovenin is ‘aangekleed’ met fresco’s, stadswapens en stadssymbolen van heel Italië. Echt schitterend! Anneke klampt een, sympathiek uitziende, suppoost aan om iets te vragen. De man geeft vriendelijk antwoord en Anneke vertelt terloops dat we onderweg zijn naar Sicilië. ‘Sicilia!’ roept ie en meteen kust hij de charmante Ollandese op beide wangen. Onze suppoost komt uit Palermo, zo blijkt. Hij vertelt van wat we absoluut moeten zien op Sicilia en dat Jaap op zijn fototoestel moet passen en hij gebaart dat we hem, de suppoost dus, moeten volgen. Onze Siciliaan duikt het kantoortje van zijn ‘direttore’ binnen en komt, triomfantelijk kijkend, met een sleutelbos terug. Hij gaat ons voor en opent een enorme, tevens fraaie deur. We mogen naar binnen. En, wat blijkt?: onze amigo heeft ons meegetroond naar de oudste bibliotheekzaal in het hele gebouw! We lopen rond, kijken, loeren… Monden vallen open en we prijzen onze suppoost om zijn gastvrijheid en onszelf om het geluk dat we hebben. Anneke en amigo Siciliano praten nog even over het feit dat Inter Milaan heeft verloren van Bayern en natuurlijk passeert ook ‘Bunga bunga’-Berlusconi de revue… We zien intussen dat er idioot oude boeken achter de deurtjes van de rijen en rijen bibliothecaire boekenkasten staan en dat de wanden erachter mooi zijn gerestaureerd. Dan nemen we afscheid en onder het roepen van ‘mille grazie’ lopen we de trap af, naar beneden, de drukte van de stad in.

San Petronio
In het hart van Bologna staat de basiliek San Petronio. We kunnen het niet laten om binnen te lopen. Binnen worden we getroffen door de grootsheid en schoonheid van deze geweldige basiliek (zie verderop voor wat meer feiten: S.P.-info). Het crucifix is wondermooi, evenals de koorbanken en de kapellen. We hebben intussen natuurlijk geleerd vooral ook naar boven te kijken, zodat we niets van de gebrandschilderde ramen missen of van de beelden aan de pilaren. Er mag niet gefotografeerd worden, maar Jaap ziet toch kans enkele kiekjes te maken (zonder flits val je niet op).

Privato
We pakken de bus terug en arriveren om circa vijf uur bij de camping, waar we gisteren zijn aangekomen. Anneke, scherp als altijd, ziet meteen dat er een A-4’tje onder een van de ruitenwissers zit. Bekeuring? Reclame? Uitnodiging? Anneke grist het papier onder de wisser vandaan en leest dat we ons op privé-terrein bevinden (= privato) en dat we ons kunnen inchecken bij de receptie à raison van 32,00 euri per nacht. Dus, motor gestart, de heer Tom Tom geraadpleegd en richting Barberino gekoerst.
We hebben een prima reis, hoewel de strada vol zit met vrachtwagens. Heelhuids, voldaan en gelukkig glimlachend parkeren we de camper op de gratis (!) camperplek. Morgen bezoeken we onze amici Italiani, onder andere wegens een verjaardag, maar vooral omdat we het fijn vinden ze eindelijk weer te ontmoeten.


S.P.-info
De basiliek werd gewijd aan Sint Petronius, een bisschop van Bologna uit de 5e eeuw na Christus. Sinds 2000 bevinden zijn relieken zich ook in de kerk (verplaatst vanuit de Santo Stefanokerk in Bologna).
Met de bouw van de gotische kerk, naar een ontwerp van Antonio di Vincenzo, werd op 7 juni 1390 begonnen. De bouw zou enkele eeuwen in beslag nemen. Het oorspronkelijk ontwerp van de basiliek zou de oude Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad qua grootte moeten overtreffen. De weerstand van de paus daartegen was zeer groot en het ontwerp werd daarom niet gerealiseerd. Door een decreet van paus Pius IV werd besloten dat ondanks voorstellen van architecten – waaronder die van Andrea Palladio- de verdere verbouwing en de vervolmaking van de kerk stopgezet zou worden. De onafgemaakte façade getuigt nog van deze beslissing. Het grondplan van de kerk bestaat uit een middenbeuk, geflankeerd door twee zijbeuken, waaromheen 22 straalkapellen werden aangebouwd. De San Petronio geldt tegenwoordig als de op vijf na grootste kerk in de wereld met de volgende afmetingen: l x b x h: 132m x 60m x 45m.